امامت از ديدگاه امام رضا(عليه السلام)
سؤال: امام رضا(عليه السلام) در توصيف مقام و منزلت امامت چه بيانى دارند؟
جواب: در حديثى امام رضا(عليه السلام) به عبدالعزيز بن مسلم مى فرمايد: «مگر مردم مقام و منزلت امامت را در ميان امت مى دانند تا روا باشد كه به اختيار و انتخاب ايشان واگذار شود؟ همانا امامت، قدرش والاتر، و شأنش بزرگ تر، و منزلتش عالى تر، و مكانش رفيع تر، و عمقش ژرف تر از آن است كه مردم با عقل خود به آن برسند، يا با آراى خود آن را دريابند، و يا به انتخاب خويش امامى را منصوب كنند.
همانا امامت، مقامى است كه خداى ـ عزّ وجلّ ـ بعد از رتبه نبوّت و خلّت، در مرتبه سوم به ابراهيم اختصاص داد و به آن فضيلت مشرّفش ساخت، و نامش را بلند و استوار نمود و فرمود: «همانا من تو را امام مردم قراردادم.» ابراهيم خليل(عليه السلام) از نهايت شادى به خداوند عرض كرد: «از فرزندان من هم؟» فرمود: «پيمان و فرمان من به ستمگران نمى رسد.»
پس كيست كه بتواند امام را بشناسد و يا انتخاب امام براى او ممكن باشد؟
هيهات! هيهات! در اينجا خردها گم گشته، خويشتن دارى ها بيراهه رفته، عقل ها سرگردان، ديده ها بى نور، بزرگان كوچك، حكيمان متحيّر، خردمندان كوتاه فكر، خطيبان درمانده، شاعران وامانده، اديبان ناتوان، و سخن دانان درمانده اند كه بتوانند يكى از شؤون و فضايل امام را توصيف كنند. و آنان همگى به عجز و ناتوانى خود معترفند. چگونه مى توان تمام اوصاف و حقيقت امام را بيان كرد، يا مطلبى از امر او را فهميد، و جايگزينى كه كار او را انجام دهد پيداكرد؟!
ممكن نيست، چگونه و از كجا؟ در صورتى كه او از دست ياران و وصف كنندگان اوج گرفته، و مقام ستاره در آسمان را دارد، او كجا و انتخاب بشر كجا؟ او كجا و خرد بشر كجا؟ او كجا و مانندى براى او كجا؟....»(1)(2)
وبلاگ نداي اسلام ، پاسخ به شبهات وهابيت و دفاع از حقانيت مذهب راستين تشيع
1. اصول كافى، ج 1، ص 198 ـ 203.
2. على اصغر رضوانى، امام شناسى و پاسخ به شبهات (1)، ص 64.