غیبت طولانى امام مهدى (عج ) و عدم دسترسى ما به او، چه سودى دارد؟
پاسخ :
امام قائم (عج ) بخاطر عدم پذیرش جامعه ، از نظرها پنهان است ، او همچون امامان معصوم علیه السلام دیگر اگر آشکار بود، مردم همان که با آن امامان کردند با او مى کردند، اما او غائب است تا مردم آمادگى پذیرش او را در طول زمان و با برنامه ریزیهاى دراز مدت و تکامل معنوى و مادى پیدا کنند.
غیبت او چنانکه در روایات آمده همچون پنهان شدن خورشید پشت ابرها است ، گر چه ابرها از تابش مستقیم خورشید ممانعت مى کنند، ولى هرگز نمى توانند تابش خورشید را بطور کلى محو سازند.
غیبت امام قائم (عج ) دهها فایده دارد که در اینجا به طور اختصار به چند فایده آن اشاره مى کنیم .
1- غیبت او به پیروانش امید مى بخشد و آنها را دلگرم مى کند که داراى چنین رهبرى هستند، با توجه به اینکه امید، آن هم امیدى این چنین ، سازنده است .
2-غیبت آن حضرت پیروانش را قدم به قدم آماده مى سازد تا آن حضرت را از عزلت بیرون آورند.
3-آن حضرت در عین اینکه غائب است گاه در مسائل مهم با فقهاء و بزرگان اسلام تماس مى گیرد و آنها را راهنمایى مى کند (چنانکه شواهد آن بسیار است و بعضى از آنها در این کتاب آمده است)
4- گفتگو درباره قیام مهدى و تشکیل کنگره ها و کنفرانسها و تنظیم نوشته ها و مقالات در طول زمان با فرصت کافى موجب پرورش نفوس و آمادگى ، در اندیشه انقلاب جهانى بودن و هدف دارى و... مى شود، در نتیجه آمادگیهاى فرهنگى ، سیاسى ، اجتماعى ، صنعتى ، اقتصادى و بالاخره نظامى در همه جا پیدا مى شود و به این ترتیب زمینه سازى ظهور آن حضرت مهیا مى گردد.
5-شناخت موانع یک انقلاب جهانى در تمام ابعاد و براندازى آن موانع نیاز به طول زمان و کمک فکرى بسیار در سطح جهان دارد، این نیز یکى از فوائد غیبت امام قائم (عج ) مى باشد.
6-از طرفى طول غیبت و دورى مردم از رهبر مصلح و عادل موجب فساد در تمام زمینه ها شده ، و همین فساد موجب خستگى و ناراحتى و نارضایتى مردم مى شود و در دل این فساد، جرقه هاى انقلاب بروز مى کند و مردم ، تشنه مصلح واقعى و عدالت مى شوند، چرا که تا همه ، رنج ظلم و فساد را نبرند آماده درک لذت عدالت و اصلاح نخواهند شد، چنانکه در روایات مربوط به حضرت مهدى (عج ) بسیار آمده که :
((یملاء الارض قسطا و عدلا و نورا کما ملئت ظلما و جورا و شرا؛))
((آن حضرت زمین را پر از قسط و عدل و نور خواهد کرد همان گونه که پر از ظلم و جور و بدى شده باشد))
و انقلاب واقعى ، انقلابى است که طبیعى و خودجوش و از متن توده ها برخیزد، و همگان به خوبى آن را درک کنند.
البته این سخن به این معنى نیست که ما تن به ظلم و فساد دهیم ، و مبارزه با ظلم و فساد نکنیم که شرع و عقل چنین اجازه اى به ما داده ، بلکه این سخن خبر از آینده مى دهد، و حاکى است که مردم بر اثر دورى از یک مصلح عادل و آگاه چگونه در لجن فساد فرو مى روند، در این صورت باید براى یافتن آن مصلح به پاخاست و خود گرفتارى مردم ، آنها را براى یافتن راه حل برمى انگیزاند.
آرى باید مدتها بگذرد، تا مردم تکامل یابند و حقائق برایشان کشف گردد، و با تجربیات تلخ خود روى حکومتهاى باطل از آنها روگردان گردند و تشنه وجود امام قائم (عج ) شوند.
در قرآن کریم مى خوانیم :
((سنریهم آیاتنا فى الآفاق و فى انفسهم حتى یتبین لهم انه الحق ))
بزودى آیات خود را از هر سوى جهان و در وجود خود مردم نشان مى دهیم تا براى آنها آشکار گردد که او حق است .))
در مورد اینکه منظور از ضمیر ((او)) به کجا بازگشت مى کند)) امام صادق علیه السلام در ضمن روایتى فرمود:
منظور خروج اما علیه السلام است که او حق است و حقانیتش آشکار مى گردد.(1)مى پرسند: حضرت قائم (عج ) هنگام شهادت پدر در سال 260 هجرى قمرى پنج سال داشت و پس از پدر امام بر مردم بود ، آیا یک نفر پنج ساله مى تواند امامت کند؟پاسخ : اگر کودکى ، بخاطر استعدادهاى فوق العاده که خدا به او داده ، در اوج کمال بود، چه مانعى دارد امام مردم شود، مانند حضرت عیسى علیه السلام که به فرموده قرآن در سن کودکى ، پیغمبر و حجت خدا شد و مانند بوعلى سینا و امثال او و در دنیا گاهى کودکان استثنائى و نابغه بسیارند مانند: سید محمد طباطبایى قمى در عصر ما که در پنج و نیم سالگى حافظ همه قرآن شد، و و آن چنان بر معناى آیات قرآن ، مسلط است ، که در گفتگو، با آیات قرآن سخن مى گوید و به سؤ الات جواب مى دهد و مانند توماس یونگ و امثال او که در دو سالگى خواندن و نوشتن را مى دانست و در هشت سالگى به تنهائى به آموختن ریاضیات پرداخت بسیارند و اینها حکایت از آن مى کند که چنین چیزى محال نیست وقتى محال نبود قدرت خدا به آن تعلق خواهد گرفت .ما امامان دیگرى مانند امام جواد و امام هادى علیه السلام نیز داریم که قبل از بلوغ به امامت رسیده اند.(3)مى پرسند:
چرا از حضرت مهدى (عج ) آن همه سخن به میان آمده پیامبر صلى اللّه علیه و آله و سلم و همه ائمه علیهم السلام در فرصتهاى مختلف از آن حضرت سخن گفته اند، حتى به جزئیات و شمائل و خصوصیات مربوط به آن حضرت تصریح کرده اند... که درباره هیچ یک از ائمه علیهم السلام چنین نیست ؟پاسخ :
این همه توجه پیامبر صلى اللّه علیه و آله و سلم و امامان به حضرت مهدى (عج ) و ذکر ویژگیهاى شخص آن حضرت و قیام او... به خاطر چند جهت است :
1-مردم در طول زمان ، خود را آماده ، ظهور آن حضرت کنند و با داشتن هدف مشخص ، دنبال آن حضرت را بگیرند تا حکومت جهانى از دست استکبار جهانى بیرون آید و بدست صالحان قرار گیرد و این کار با نهضتهاى اسلامى عمیق و پى گیر قابل اجرا است .
2-ذکر خصوصیات براى آن است که افراد دروغگو که از معتقدات مذهبى مردم سوء استفاده کرده و در طول تاریخ خود را همان مهدى موعود خوانده اند، شناخته شوند و رسوا گردند.
3-اهمیت مهدى (عج ) و انقلابش که امید همه در همه جهان در تاریخ است ، نیز عاملى است که قبل از ظهورش از آن حضرت سخن بسیار به میان آید و قلبها و روحها بنام نام آن حضرت سرشار از امید و توجه به آینده روشن گردد، و مؤ منان و مستضعفان بدانند که خداوند آنها را به خودشان واگذار نکرده ، آنها حجت بر حق دارند، رهبرى معصوم ، پشتیبان آنها است ، با چنین پشتیبانى از هیچ چیز و هیچ کس نهراسند و تحت رهبرى او به پیش روند.
و در طول زمان غیبت ، با توجه به اوصاف او، دریابند که چه کسى مى تواند به نیابت عام آن حضرت ، زمام امور و رهبرى را بدست گیرد، دریابند که باید نزدیکترین فرد به این خصوصیات و اوصاف ، بر مسند نیابت عام آن حضرت بنشیند و به عنوان ولایت فقیه مردم را رهبرى کند.
اما اگر این خصوصیات ذکر نمى شد و این همه اهمیت به آن داده نمى شد، مردم در بسیارى از امور سیاسى و اجتماعى و معنوى ، راه را گم مى کردند و از صراط مستقیم به سوى شرق و غرب پناه مى بردند.(2)
مى پرسند:
آیا عقیده به ظهور حضرت مهدى در آخرالزمان مخصوص شیعه است یا ادیان دیگر نیز به آن معتقدند؟
پاسخ :
این عقیده حتى در کتب زرتشتیان ، هندیان و تورات و انجیل و در میان مصریها و چینیها و حتى در میان غربیها وجود دارد و در منافع اهل تسنن ، روایات متواتر و بسیار زیاد آمده است ، به عنوان نمونه به کتابهاى :
1-نورالابصار صفحه 157.
2-التاج الجامع الاصول (تاءلیف شیخ منصور على ناسف )
3-کتاب الصواعق المحرقه .
4-کتاب منتخب الاثر (تاءلیف آیة اللّه صافى )
5-اثباة الهداة ، ج 7، از صفحه 179 به بعد.
6- المجالس السنیه نوشته سید محسن جبل عاملى (ره ) جلد 5 صفحه 713 تا 743 مراجعه فرمائید.(3)
نوشته شده توسط عزیز سالمی
پس نوشت ها1-حضرت مهدى (ع) فروغ تابان ولایت2-حضرت مهدى (ع) فروغ تابان ولایت3-حضرت مهدى (ع) فروغ تابان ولایتعید مولـود وصی رحمةٌ لِلعالمیـن است
عقل را کی می رسد تا وصف آن صورت نماید
مات برآن صورت و حیران ز صورت آفرین است
زینـت محـراب و منبـر از وجـود اوسـت، آری
آنـکـه در زهد و ورع آموزگار زاهدیـن اسـت
اصل ایمان، پایه ی دین، قبله ی اهل ولایت
پیشوای قائمین و راکعین و ساجدین است
در عبادت، در اطاعت، در فتوّت، در سخاوت
مقتدای خاضعین و خاشعین و حامدین است
*میلاد نور مبارک *
روز وجد مؤمنات و مؤمنین آمد پدید
یک فلک مجد و کرامت یک جهان اجلال و فر
در رخ انسان به چهرى دلنشین آمد پدید
---
ولادت زین العابدین و امام العارفین مبارک باد .
در این دنیا سرور مردم، "سخاوتمندان" هستند؛ ولی در قیامت سیّد و سرور مردم، "پرهیزکاران" خواهند بود.
---
برات آرزو میکنم به حق این شب عزیز در دنیا و آخرت، سرور مردم باشی .
دومین فرزند دلبند امام سومینم
چارمین استاد پرچمدار سرخ انقلابم
ز آنکه باب تاجدار پیشواى پنجمینم
دردمندان را دوایم، بینوایان را نوایم
منبع جود و سخایم، رهنماى مسلمینم
امشب تمام عرشیان بهر زیارت بسته صف
امشب که عیدی میدهد بر عاشقان شاه نجف
امشب تو هم مستی کن و دل را بری کن از اسف
زیرا به دنیا آمده مظهر عزت و شرف
*میلاد نور مبارک*
گلی بشگفت با بوی خوش و با چهره ی زیبا
شنیدستی که با یک گل نمی گردد بهار؟ اما
گلستان گشته از این گل، همه دنیا و ما فیها
شکفتن پنجمین گل باغ عصمت و طهارت تهنیت باد
عطر فردوس هم آغوش صبا می آید
نوگل مصطفوی، زینت باغ علوی
مظهر پنج تن آل عبا می آید
دو گوهر از دو صدف از دو بحر گشت نمایان / یکی چراغ هدایت، یکی معین و گواهش
یکی حسین و یکی ناصر حسین، ابوالفضل / که جان خویش به کربلا بداد به راهش
که بشگفت از گلستان محمد(ص) نوگلی زیبا
بشارت ای گنه کاران حسین آمد حسین آمد
نثار مقدمش سرها، فدای جان او جان ها
ولادت باسعادت شفیع المذنبین، حامی دین، امام حسین بن علی-ع مبارک
با شوکت و فر و جاه و اقبال آید
امروز حسین آید و فردا عباس
خورشید ز پیش و مه ز دنبال آید
نام نیکویت همیشه ثبت، اندر دفتر عشق
تو کردی اقتدا در عزت و ایثار به آنکس
که هستی اش فدا بنمود و گردید"مظهر عشق
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله و کفی
به اطلاع کلیه بازدیدکنندگان وبلاگ « ندای اسلام» می رساند به زودی ترجمه مناظرات یکی از مستبصرین ، متشرف به مذهب اهل بیت « دکتر عصام علی عماد » با یکی از شیوخ سرشناس سلفی (وهابی) بنام «شیخ عثمان الخمیس » را برای استفاده عزیزان طالب حق در بخش مناظرات قرار می دهیم این مناظره که بین این دو تن صورت شده بیان کننده بسیاری از حقایق پنهان مانده در تاریخ اسلام است که در لابلای این مناظرات کشف خواهند شد. نقل این مناظرات ( البته با ذکر منبع) برای اطلاع عموم در جهت اطلاع از حقایق و آشنا کردن آنها با مذهب اهل بیت بلا مانع است.
والسلام علی من اتبع الهدی
در آستانت ای قمر بنی هاشم و ای افتخار عدنان
تو اى سردار آزادگان و
انقلابیون در آسمان شرافت ، درخشیدى و سَمبل قهرمانیها و مظهر فداکارى و جانبازى گشتى .
حکومت ددمنش اموى را دیدى که جامعه را به طرف تباهى و
ویرانى کامل سوق مى دهد، کرامتها را زیر پا مى گذارد، آزادیها را سلب مى کند،
داراییها را به سود خود تصرف مى کند و همگان را به زندگانى تلخى که در آن حتى سایه عدالت
اجتماعى سیاسى به چشم نمى خورد، پیش مى برد. پس همراه برادرت ؛ پدر آزادگان و سالار
شهیدان ( علیه السّلام ) که آرمانها و آرزوهاى ملتها را در خود مجسم کرده بود و
براى آزادى اراده و بازگرداندن کرامت آنان مى کوشید، پرچم آزادى را برافراشتى .
با برادرت ، در سنگرى واحد قرار گرفتى و کلمة اللّه را
که کرامت انسان و ایجاد زندگى ایمن و به دور از ظلم و طغیان را در خود دارد به گوش
تاریخ رساندید.
شجاعت و دیگر ویژگیهاى ابوالفضل نه تنها موجب سرافرازى و افتخار وى و
مسلمانان است ، بلکه هر انسان پایبند انسانیت و ارزشهاى انسانى را به تکریم و
بزرگداشت ، وادار مى کند.
علاوه بر قهرمانیهاى شگفت آور، حضرت ، نمونه کامل صفات و گرایشهاى
بزرگ بود، شهامت ، نجابت ، بلندمنشى ، وفادارى ، همدردى و همگامى در ایشان
مجسم شده بود. حضرت با برادرش امام حسین ( علیه السّلام ) در سخت ترین روزهاى رنج و
محنت ، همدرد و همگام بود و رنج او را با خود تقسیم کرد. جان را فداى برادر نمود و
با خون خود او را حمایت کرد. به طور قطع ، چنین همدلى و همراهى جز از کسانى که
خداوند دلهایشان را براى ایمان آزموده و بر هدایتشان افزوده باشد، ساخته نیست .
ابوالفضل العباس ( علیه السّلام ) در رفتار با برادرش امام حسین ( علیه السّلام ) حقیقت
برادرىِ صادقانه اسلامى را به نمایش گذاشت و همه ارزشها و الگوهاى آن را
آشکار کرد. هیچ یک از انواع ادب ، احسان و نیکى نماند، مگر آنکه حضرت آن را درباره امام
رعایت کرده و به کار بست . از جمله زیباترین جلوه هاى مواسات و برادرى آن بود که
در روز عاشورا پس از آنکه بر آب فرات دست یافت ، مشتى آب برگرفت تا عطش خود را
فرونشاند و قلب سوزان چون اخگرش را خنک کند، ناگهان در آن لحظات هولناک ، تشنگى
برادرش امام حسین و اهل بیتش ( علیهم السّلام ) را به یاد آورد، شرافت نفس و علوّ طبع ،
او را به ریختن آب واداشت و همدردى خود را در آن محنت کمرشکن نیز با برادرش نشان داد.
صفحات تاریخ ملتها و امتها را بنگرید، آیا چنین برادرى صادقانه خواهید یافت
؟! به کارنامه شریفان و نجیب زادگان دنیا نگاه کنید آیا چنین ایثار و نجابتى را
خواهید دید؟!
تولد مولود بزرگ
حضرت ابوالفضل العباس ( علیه السّلام ) در روز چهارم ماه شعبان سال 26 هجرى دیده به جهان گشود. در هفتمین روز تولد نیز بنا به سنّت اسلامى ، حضرت امیر المؤمنین ، سر فرزند را تراشید، همسنگ موهایش ، طلا (یا نقره ) به فقیران صدقه داد و همان گونه که نسبت به حسنین ( علیهما السّلام ) عمل کرده بود، گوسفندى به عنوان عقیقه ذبح کرد.
پدرش او را عباس (دُژم : شیر بیشه) نامید؛ زیرا در برابر کژیها و باطل ، ترشرو و پرآژنگ بود و در مقابل نیکى ، خندان و چهره گشوده . همان گونه که پدر دریافته بود،
آنجا که حضرت امیرالمؤمنین را فرزندى به نام ((فضل)) بود، او را به((ابوالفضل (( کنیه داده بودند.
مشهورترین القاب ایشان "قمر بنی هاشم ، سقا ، قهرمان علقمی،حامل اللواء(علم دار) ، کبش الکتیبه ( دلیر سپاه) وحامی الظعینه( حامی بانوان) است.
دودمان درخشان
حضرت عباس از بطن خاندان علوى برخاسته است ، یکى از والاترین و
شریفترین خاندانهایى که بشریت در طول تاریخ خود شناخته است ، خاندانى تناور و ریشه دار در
بزرگى و شرافت که با قربانى دادن در راه نیکى و سودرسانى به مردم ، دنیاى
عربى و اسلامى را یارى کرد و الگوهایى از فضیلت و شرف براى همگان بجا گذاشت و زندگى
عامه را با روح تقوا و ایمان منوّر ساخت .
پدر
پدر بزرگوار حضرت عباس ( علیه
السّلام ) امیرالمؤ منین ، وصىّ رسول خدا( صلّى اللّه علیه و آله ) در مدینه علم
نبوت ، اولین ایمان آورنده به پروردگار و مصدق رسولش ، همسر دخت پیامبرش، همپایه)) هارون ((براى ((موسی)) نزد حضرت ختمى
مرتبت ، قهرمان اسلام و نخستین مدافع کلمه توحید است که براى گسترش رسالت
اسلامى و تحقق اهداف بزرگ آن با نزدیکان و بیگانگان جنگید.
تمام فضیلتهاى دنیا در برابر عظمت او ناچیزند و در فضیلت و عمل
، کسى را یاراى رقابت با او نیست . مسلمانان به اجماع او را پس از پیامبراکرم (
صلّى اللّه علیه و آله ) داناترین ، فقیه ترین و فرزانه ترین کس مى دانند. آوازه
بزرگیش در همه جهان پیچیده است و دیگر نیازى به تعریف و توصیف ندارد.
عباس را همین سرافرازى و سربلندى بس که برخاسته از درخت امامت و برادر
دو سبط پیامبر اکرم ( صلّى اللّه علیه و آله ) است .
مادر
مادر گرامى و بزرگوار ابوالفضل العباس (
علیه السّلام ) بانوى پاک ،((فاطمه دخت حزام بن خالد ((. است.
((حزام ))از استوانه هاى شرافت در میان عرب به شمار مى رفت و در بخشش ، مهمان نوازى ، دلاورى و رادمردى مشهور بود. خاندان این بانو از خاندانهاى ریشه دار و جلیل القدر بود که به دلیرى و دستگیرى معروف بودند.
اهل بیت و ام البنین
محبت بى شائبه ام البنین در حق فرزندان
پیامبر و فداکاریهاى فرزندان او در راه سیدالشهداء بى پاسخ نماند، بلکه اهل بیت
عصمت و طهارت در احترام و بزرگداشت آنان کوشیدند و از قدردانى نسبت به آنان چیزى
فروگذار نکردند. ((((شهید)) که از بزرگان فقه امامیه است مى
گوید:
((ام البنین)) از زنان بافضیلت
و عارف به حق اهل بیت ( علیهم السّلام ) بود. محبتى خالصانه به آنان داشت و خود
را وقف دوستى آنان کرده بود. آنان نیز براى او جایگاهى والا و موقعیتى ارزنده قایل
بودند. زینب کبرى پس از رسیدن به مدینه نزدش شتافت و شهادت چهار فرزندش را تسلیت
گفت و همچنین در اعیاد براى تسلیت نزد او مى رفت .
رفتن نواده پیامبر اکرم ، شریک نهضت حسینى و قلب تپنده قیام حسین
، زینب کبرى ، نزد ام البنین و تسلیت گفتن شهادت فرزندان برومندش ، نشان دهنده منزلت
والاى ام البنین نزد اهل بیت ( علیهم السّلام ) است .
حضرت عباس در نگاه ائمه اهل بیت
امام سجّاد(ع)
این امام بزرگوار هماره براى عمویش عباس طلب رحمت مى کرد و از
فداکاریهایش درباره برادرش حسین ( علیه السّلام ) به نیکى یاد مى کرد و جانبازیهاى بزرگش
را مرتّب مى ستود. از جمله سخنان حضرت درباره عمویش ، این موارد را ذکر مى کنیم :
"خداوند عمویم عباس را رحمت کند که از خودگذشتگى کرد و نیک از عهده آزمایش برآمد. خود را فداى برادر کرد تا آنکه دستانش بریده شد، خداوند به جاى آنها چون جعفر بن ابى طالب ، دو بال عطا کرد تا بدانها با ملائکه در بهشت پرواز کند. عباس را نزد خداوند متعال منزلتى است که همه شهیدان در روز قیامت بر او غبطه مى خورند."
امام صادق(ع)
از جمله سخنانى که امام
درباره قمر بنى هاشم فرموده است ، بیان زیر مى باشد:
" عمویم عباس بن على
( علیهما السّلام ) بصیرتى نافذ و ایمانى محکم داشت . همراه برادرش حسین جهاد کرد، به خوبى از بوته
آزمایش بیرون آمد و شهید از دنیا رفت "
حضرت حجت (ع)
مصلح بزرگ ، حجت خدا و بقیة اللّه الاعظم ، در بخشى از سخنان زیباى خود درباره عمویش عباس ( علیه السّلام ) چنین مى گوید:
"سلام بر ابوالفضل ، عباس بن امیرالمؤمنین ، همدرد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت . خداوند قاتلانش ، را لعنت کند"
برگرفته از کتاب زندگانی حضرت ابوالفظل العباس ، نوشته شیخ باقر شریفی قرشی
نوشته شده توسط عزیز سالمی