معرفی وبلاگ
وَإِنَّمَا سُمِّيَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لاَِنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ، فَأَمَّا أَوْلِيَاءُ اللهِ فَضِيَاؤُهُمْ فِيهَا الْيَقِينُ، وَدَلِيلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَى ، وَأَمَّا أَعْدَاءُ اللهِ فَدُعَاؤُهُمْ الضَّلالُ، وَدَلِيلُهُمُ الْعَمْى... نهج الباغه خطبه 38 شُبهه را از اين جهت شُبهه ناميده اند كه شبيه و مانند حق است، پس روشني دوستان خدا در چيزهاي شُبهه ناك، ايمان و يقين است، و راهشان راه هدايت و رستگاري است و اما دشمنان خدا پس دعوت آنان به ضلالت و گمراهي است، و راهنماي آنان كوري آنان مي‎باشد.
صفحه ها
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 499472
تعداد نوشته ها : 502
تعداد نظرات : 163
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان

اهداف قیام عاشورا-قسمت آخر

هدف دهم: مقام شفاعت عظمى  

 در زیارتنامه هاى حسینى کراراً از خداوند بهوسیله آن حضرت تقاضاى شفاعت مى کنیم.

در سجده اى که در پایان زیارت عاشوراى حسینى انجام مى شود بعد از حمد و ستایش خداوند خدا را به سبب تحمّل مصیب آن حضرت شکر مى گوییم، سپس عرضه مى داریم: «أَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَومَ الْوُرُودِ; خدایا شفاعت حسین را روز ورود در صحنه محشر به من روزى کن» و به دنبال آن مى افزاییم: «وَثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْق عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَأَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ(علیه السلام); خداوند گام هاى مرا از روى صدق نزد خودت، با حسین و یارانش ثابت بدار همان یارانى که خون خود را تقدیم او کردند».

استجابت دعا زیر قبّه آن حضرت و بودن شفا در تربت پاکش جلوه هاى دیگرى از این شفاعت عظمى است.

و این که در روایات آمده که امام حسین(علیه السلام) هنگام وداع با حرم جدّش لحظاتى در خواب فرو رفت و در عالم رؤیا این سخن را از جدش شنید: «اِنَّ لَکَ فِى الْجَنَّةِ دَرَجاتٌ لاتَنالُها اِلاّ بِالشَّهادَةِ; براى تو مقامى نزد خدا تعیین شده که جز با شهادت به آن نمى رسى».(1)

به یقین یکى از شؤون این مقام، همان مقام شفاعت است.

ولى آیا شفاعت به این معناست که من هر گناهى را مى خواهم مرتکب شوم، و هر وظیفه واجبى را بخواهم ترک گویم و بعد دست تمنّا به سوى آن حضرت دراز کرده و او را شفیع خود در درگاه خداوند قرار دهم؟

به یقین چنین نیست، شفاعت معصومین و اولیاى الهى(علیهم السلام)چراغ سبز براى انجام گناه نیست، بلکه به عکس یک عامل بازدارنده در برابر گناه است، زیرا من به هنگام تقاضاى شفاعت مى گویم اگر لغزشى از من سر زد باید مراقب باشم آلوده گناه دیگر نشوم تا رابطه من با اولیاى الهى قطع نگردد و روى این را داشته باشم که از آن حضرات بخواهم شفیع من بر در درگاه خداوند غفور و رحیم باشند.

پیام این هدف

 هنگامى که در مجالس عزاى آن حضرت شرکت مى کنیم و از وعّاظ گرامى حالات آن حضرت را مى شنویم، شجاعت ها، فداکارى ها، مبارزه با شرک و ظلم و باطل و دفاع آنها را از حق درروح خود حاضر مى کنیم، در فکر فرو مى رویم که بر ما لازم است به پیشواى بزرگ خود اقتدا کنیم و گامى در جاى گام هاى آن حضرت بگذاریم و در حلقه پیروان او درآییم و این خود نوعى شفاعت تکوینى است.

و نیز زمانى که به زیارت تربت پاکش در کربلا مى رویم و محلّ شهادت آن حضرت(علیه السلام) و یاران پاکبازش را از نزدیک مى نگریم احساس کنیم که ما نیز باید درهمان مسیر و در همان طریق وارد شویم و با یزیدیان زمان خود به پیکار برخیزیم و اسلامى را که آن حضرت براى حفظ آن، خون خود و خون عزیزان و یارانش را فدا کرد زنده نگه داریم و در وجود خود پیاده کنیم، حریمش را پاس داریم و در برابر دشمنانى که در هر عصر و زمانى وجود دارند بایستیم و دفاع کنیم تا مشمول شفاعت آن بزرگوار شویم.

نغمه هل من ناصرش را بشنویم و لبیک گویان به یاریش بشتابیم.

________________________________________ 

منابع :

1 . بحارالانوار، ج 44، ص 313 و 328 .

نوشتار حاضر برگرفته از کتاب " اهداف قیام حسینى" که حاصل بیانات مرجع معظم حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی –مدظله الوارف- می باشد.


دسته ها : پرسش و پاسخ - محرم
چهارشنبه 6 8 1394 10:30
X